πράγκα

(Praga). Επώνυμο Ιταλών λογοτεχνών. 1. Αιμίλιος (1839 – 1875). Ποιητής. Έζησε στο Μιλάνο, όπου κυριάρχησε, για ένα διάστημα, στην πνευματική και καλλιτεχνική ζωή της πόλης. Πολλοί τον εντάσσουν στους λεγόμενους καταραμένους ποιητές. Η αξιολογότερη ποιητική συλλογή του τιτλοφορείται Μύθοι και θρύλοι (1867). Έγραψε και ένα ενδιαφέρον μυθιστόρημα, το οποίο όμως δεν πρόφτασε να τελειώσει, με τον τίτλο Αναμνήσεις ενός ιερέα. 2. Μάρκος (1862 – 1929). Γιος του προηγούμενου. Έγραψε τις κωμωδίες Οι παρθένες (1889), Η ιδανική σύζυγος (1890) Η κλειστή πόρτα (1915) κ.ά. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους νεότερους Ιταλούς κωμωδιογράφους. Ασχολήθηκε επίσης με το μυθιστόρημα και το διήγημα. Τα αξιολογότερα έργα του στον τομέα αυτό τιτλοφορούνται: Η ξανθούλα (1893) και Γυμνή Ψυχή (1920). Ο ιταλός ποιητής Αιμίλιο Πράγκα. O Ιταλός κωμοδιογράφος Μάρκος Πράγκα, ένας από τους κορυφαίους της χώρας του.

* * *

η, Ν

το πραγκαρόλι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ιταλ. branca «γαμψό νύχι» (πρβλ. μπράγκα)].